Συνάδελφοι,

H δέσμευση μου για τον ΕΔΟΕΑΠ, ως Ν. Π. Ι. Δ., είναι και παραμένει αταλάντευτα:

ΑΓΩΝΑΣ ΣΤΟ ΠΛΕΥΡΟ ΤΩΝ ΕΝΩΣΕΩΝ ΜΑΣ ΓΙΑ ΤΗΝ ΔΙΑΣΦΑΛΙΣΗ ΤΩΝ ΠΟΡΩΝ ΜΑΣ.
ΕΚΣΥΓΧΡΟΝΙΣΜΕΝΗ ΠΕΡΙΘΑΛΨΗ ΚΑΙ ΣΙΓΟΥΡΗ ΕΠΙΚΟΥΡΙΚΗ ΣΥΝΤΑΞΗ  ΓΙΑ ΤΟΥΣ ΑΣΦΑΛΙΣΜΕΝΟΥΣ ΚΑΙ ΤΙΣ ΟΙΚΟΓΕΝΕΙΕΣ ΤΟΥΣΜΕ ΚΑΝΟΝΕΣ ΠΟΥ ΘΑ ΙΣΧΥΟΥΝ ΓΙΑ ΟΛΟΥΣ ΑΝΕΞΑΙΡΕΤΩΣ ΣΤΙΣ ΑΡΧΕΣ ΤΗΣ ΔΙΑΦΑΝΕΙΑΣ, ΤΗΣ ΙΣΗΣ ΜΕΤΑΧΕΙΡΙΣΗΣ ΚΑΙ ΤΗΣ ΑΝΘΡΩΠΙΝΗΣ ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗΣ.

Κάθε αγώνας είναι δύσκολος. Έχει ελπίδες, όμως, αν υπάρχει όραμα, γνώση και στρατηγική με προοπτική. Αν βρίσκεται με την πλευρά του Δικαίου, αν δίνεται με όπλο τον Ορθό Λόγο κι αν υπερασπίζεται την Αλήθεια, την Ενότητα, το Καλό σήμερα και το καλύτερο για το Αύριο...
Οι άνθρωποι των ΜΜΕ και οι οικογένειες μας βρισκόμαστε, όπως ολόκληρη η Ελλάδα, άλλωστε, στη μέγγενη της Οικονομικής κρίσης, στη δίνη του Ασφαλιστικού κυκλώνα και στις ιλιγγιώδεις ταχύτητες του Διαδικτύου.

Οι άνεργοι του κλάδου μας πολλαπλασιάζονται και αναζητούν με αγωνία 50 ευρώ το μήνα για να εξασφαλίσουν την περίθαλψη τους μένοντας με ασφαλιστικό κενό στα συντάξιμα τους χρόνια!

Οι νέοι συνάδελφοι τραβάνε κουπί σε απίστευτες εργασιακές γαλέρες, εξαργυρώνοντας την αξιοπρέπεια τους και τη δύναμη της γραφίδας τους σε μικροποσά που κόβουν στα μπλοκάκια του τρόμου εργαζόμενοι χωρίς την περίθαλψη και αργότερα τη σύνταξη που πραγματικά δικαιούνται!

Στα portals οι συντάκτες ΔΕΝ ασφαλίζονται και η διαφήμιση ΔΕΝ συνοδεύεται από Αγγελιόσημο. Βρήκαν την πόρτα ανοιχτή οι εχθροί και μπήκαν... Όπως το 1989 η ιδιωτική ραδιοφωνία και τηλεόραση βρήκε παντελώς ανέτοιμο τον κλάδο, τώρα το Ιντερνετ αλλάζει άρδην τα δεδομένα της ζωής και της δουλειάς μας !

Οι εργαζόμενες μητέρες βλέπουν τη σύνταξη στα 60 και τρέχουν για την άδεια τοκετού από τον εργοδότη στον ΕΔΟΕΑΠ και πάλι πίσω!

Οι συνταξιούχοι μας δεν ξέρουν αν το 2013 το τμήμα της επικουρικής τους σύνταξη πάνω από 700 θα μειωθεί!

Έχω δημόσια τοποθετηθεί για την πίστη μου στη δύναμη ενός Συνδικάτου Τύπου και την άποψη μου για ένα ΕΝΙΑΙΟ ΚΑΙ ΔΥΝΑΤΟ ΤΑΜΕΙΟ όλων των εργαζόμενων στα ΜΜΕ.

ΠΙΣΤΕΥΩ ΣΤΟ ΔΙΑΛΟΓΟ με θέσεις ξεκάθαρες και προτάσεις που βασίζονται σε μελέτη και όχι σε αναποτελεσματικές αντιπαραθέσεις, ανόητες ίντριγκες και παραταξιακή συνθηματολογία. Μετά τη μεγαλειώδη απεργία του περασμένου Νοέμβρη βεβαιώθηκα ότι η ενότητα στη βάση του κλάδου, περισσότερο ώριμη παρά ποτέ, θα είναι το παντοδύναμο τείχος το οποίο θα ανακόψει την καταστροφική μανία των κυβερνώντων που επιχειρούν να δημιουργήσουν πρόβλημα και εκεί που δεν υπάρχει, διαλύοντας υγιή Ταμεία με τις παρέες των Καπράνων για να χρηματοδοτήσουν τα ελλείμματα που ανεγκέφαλες, ανήθικες και ασύδοτες πολιτικές δημιούργησαν, καλλιέργησαν ή και δεν έλυσαν στον τόπο μας, από τη δεκαετία του 50 μέχρι σήμερα. Αποτέλεσμα; Eνα απάνθρωπο σύστημα κοινωνικής ασφάλισης ανίκανο να στηρίξει εργαζόμενους και συνταξιούχους.

Οι θέσεις μου για τον ΕΔΟΕΑΠ στηρίζονται στον αταλάντευτο αγώνα για την περιφρούρηση των κεκτημένων και την προστασία του Ταμείου μας από όσους: ιδιόκτήτες, εκδότες, διαφημιστές, πολιτικούς, δημοσιογράφους και... Καπράνους επιβουλεύονται τους πόρους του, τα αποθεματικά μας και ονειρεύονται την κατάργηση ή και μείωση στο 10% του Αγγελιοσήμου αλλά και την απαξίωση του αυτοδιοίκητου του Οργανισμού, υπέρ των συμφερόντων τους.

Το 2001 προσήλθα στον ΕΔΟΕΑΠ σαν άνθρωπος, με αγάπη για τον συνάνθρωπο, τους συναδέλφους μου και τις οικογένειες τους, με πολύχρονη εμπειρία στη δουλειά μου τόσο στη δημοσιογραφία όσο και στη διοίκηση. Δεν διεκδίκησα καμία θέση στο προεδρείο. Επέλεξα να μείνω πλάι στους παλιούς και έμπειρους συναδέλφους. Να θητεύσω τα μεγάλα θέματα διοίκησης του Ταμείου μας, όπως στα χρόνια της λινοτυπίας έμαθα Ύλη από τους μάστορες μαρμαράδες της Γερανιού και δημοσιογραφία κοντά στους μεγάλους του επαγγέλματος Τάσο Βουρνά, Μίχο Κωστόπουλο, Βαγγέλη Οικονομίδη, Σοφιανό Χρυσοστομίδη, Κώστα Νίτσο, Λυκούργο Κομίνη, Τάκη Λαμπρία, Θέμο Δασκαλόπουλο, Αλέκο Φιλιππόπουλο, Λέοντα Καραπαναγιώτη. Εργάστηκα, συνεργάστηκα και βοήθησα όσο μπορούσα. Σπούδασα όλες τις πτυχές αυτού του μεγάλου έργου που μας παρέδωσαν οι αείμνηστοι Καράτζας, Αβραμόπουλος, Φαράκος και Ρούσσος. Ανακάλυψα και αποκάλυψα λάθη και ασυμβίβαστα, πελατειακές σχέσεις και παθολογικές καταστάσεις. Πιστεύω ότι ήμουν από τους καταλύτες της ανανέωσης που ζήτησε με την ψήφο του ο κλάδος στις εκλογές του 2005. Πρόεδρος ΤΥΠ από το 2005, χαιρέτησα με αισιοδοξία την αλλαγή με εντολή του Εκλογικού Σώματος, ως η παλαιότερη στο ΔΣ. Πως τα φέρνει η ζωη! Μπήκα ως η νεότερη το 2001 και από το 2005 είμαι η Σύμβουλος με τη μεγαλύτερη θητεία – εμπειρία στη διοίκηση του ΕΔΟΕΑΠ!. Οκτώ χρόνια σκληρής δουλειάς και ασυμβίβαστης στάσης, με στήριγμα μόνο το πάθος μου γι' αυτό που κάνω και την αγάπη στα μάτια των συναδέλφων μας, δημοσιογράφων και υπαλλήλων, που, είτε με ψηφίζουν, είτε όχι, βρίσκουν την πόρτα μου, μέρα ή νύχτα πάντα ανοιχτή. Με όσες γνώσεις είχα και έχω, προσπάθησα να βοηθήσω. Πιστεύω, ότι, συχνά κατάφερα να ξεπεράσω δυσκολίες και παγίδες τόσο στα θέματα καθημερινότητας όσο και στα μεγάλα θέματα του Ταμείου μας. Είχα πάντα θετική ψήφο για ότι πίστευα κατά συνείδηση καλό για το Ταμείο και έδινα πάντα χέρι συνεργασίας και βοηθείας στους καλόπιστους τουλάχιστον συναδέλφους.

ΜΕ ΔΥΝΑΜΗ,ΣΥΝΕΠΕΙΑ ΚΑΙ ΓΝΩΣΗ, ΑΛΛΑ ΚΑΙ ΜΕ ΣΥΓΚΙΝΗΣΗ ΔΙΕΚΔΙΚΩ ΥΠΕΥΘΥΝΑ την ΠΡΩΤΗ ΘΕΣΗ ΣΤΗΝ ΠΡΟΤΙΜΗΣΗ ΣΑΣ και σύμφωνα με τα ισχύοντα από την ίδρυση του Ταμείου μας, ΤΗ ΘΕΣΗ ΤΗΣ ΠΡΟΕΔΡΟΥ ΣΤΗ ΔΙΟΙΚΗΣΗ ΤΟΥ ΕΔΟΕΑΠ.

Πάμε μπροστά όλοι μαζί! Ο ΕΔΟΕΑΠ είμαστε εμείς: οι εργαζόμενοι στα ΜΜΕ, επώνυμοι και μη, γιατροί και υπάλληλοι, νέοι και γέροντες ασφαλισμένοι, υγιείς και ασθενείς και... . . συνδικαλιστές όλων των παρατάξεων! Γιατί το έχω ξαναπεί: Ο καρκίνος δεν έχει πράσινο, μπλε ή κόκκινο χρώμα!!!!.
Σταθείτε κριτικά και απέναντι μου και Αντισταθείτε σ’ αυτούς που αποφασίζουν για μας χωρίς εμάς! Για το δίκαιο ενός αγώνα, που θα συνεχιστεί μέχρι να δικαιωθεί και να διασφαλιστεί η προστασία της Σύνταξης, της περίθαλψης, της Επικούρησης και των αποθεματικών μας στο ΕΤΑΠ ΜΜΕ και τον ΕΔΟΕΑΠ.

Ελένη Σπανοπούλου, ΕΣΗΕΑ (Α. Μ. 1139)